وقت سحرزمان قبل از سپیده دم را سَحَر گویند. از احکام مرتبط با این عنوان در بابهاى صلات، صوم و حج سخن گفتهاند. ۱ - آغاز و پایان سحرپایان سحر معلوم است؛ زیرا به طلوع فجر صادق متصل است و با طلوع آن، سحر پایان مىیابد؛ لیکن در آغاز آن ابهام وجود دارد. برخى، مدت سحر را از آغاز تا پایان، یک ششم پایانى شب ذکر کردهاند. سحر به آخر شب، نزدیک طلوع فجر و پیش از طلوع فجر نیز تعریف شده است. برخى آن را به یک سوم پایانى شب تعریف کرده و روایاتى را بر آن شاهد آوردهاند. ۲ - فضیلت سحربهترین زمان براى دعا وقت سحر و دعا کردن در این وقت مستحب است. در حدیثى از امام باقر علیه السّلام آمده است: «بر شما باد به دعا کردن هنگام سحر تا طلوع خورشید. این زمان ساعتى است که درهاى آسمان گشوده، روزیها تقسیم و حاجتهای بزرگ برآورده مىشود». طلب آمرزش از خداوند متعال در وقت سحر، مستحب مؤکد و در قرآن کریم از ویژگیهاى پرهیزکاران شمرده شده است. با فضیلتترین زمان خواندن نماز شب، وقت سحر، بویژه نزدیک طلوع فجر است. مسواک زدن هنگام سحر براى کسى که جهت گزاردن نماز از خواب برمىخیزد مستحب است. ۳ - سحری خوردن برای روزهسحری خوردن هنگام سحر براى کسى که مىخواهد روزه بگیرد، بویژه در ماه رمضان مستحب است. [۱۰]
مفاتیح الشرائع ج۱، ص۲۵۶.
۴ - تلبیه هنگام سحرتکرار تلبیه بویژه هنگام سحر بر محرم مستحب است. [۱۲]
مناسک حج (مراجع)، ص۱۵۰.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۴۱۰. |